ยังคิดชื่อเรื่องไม่ได้

เอมะ อากิโตะ (นักวิเคราะห์)

เอมะ อากิโตะ อายุยี่สิบกลางๆ เป็นอัจฉริยะที่สามารถทำได้ทุกอย่าง สมัยเรียนเขาเคยถูกครอบครัวกดดันให้เรียนได้ดีๆ ผลการเรียนของเขาตั้งแต่ประถมจนม.ปลายออกมาดีตลอด พอเข้ามหาลัยก็สอบเข้าคณะแพทย์ได้แต่เพราะช่วงนั้นคุณลุงที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการกวดขันอากิโตะได้จากไป เขาจึงสามารถต่อรองกับพ่อแม่เพื่อเรียนเศรษฐศาสตร์ได้ เมื่อเรียนจบเขาก็ออกมาทำงานเป็นที่ปรึกษาทางการเงินอยู่ได้ปีถึงสองปีครอบครัวที่เหลือของเขาก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตยกครัว จนเหลือแค่น้องสาวคนสุดท้องกับลูกพี่ลูกน้องที่ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ อากิโตะที่ตอนนั้นกำลังรุ่งในฐานะที่ปรึกษาทางการเงินมากจึงมีเงินเก็บอยู่หลายสิบล้านเยน บวกกับการที่เขาได้รับหุ้นส่วนจากบริษัทที่เขาไปช่วยให้คำปรึกษามาและยังมีมรดกของตระกูลอีกทำให้การเงินของเขาอยู่ในระดับที่หากประหยัดก็มีกินไปจนตาย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของอากิโตะเขาถูกกดดันต่างๆนานามากมายและในท้ายที่สุดเมื่อไม่มีใครกดดันเขาอีกแล้ว เขาจึงเลิกให้คำปรึกษาทางการเงินแล้วย้ายกลับมาอยู่กับน้องสาวที่ต่างจังหวัดพร้อมกับใช้ชีวิตเป็นผู้ปกครองของน้องสาวกับฟรีเตอร์ที่ทำงานตามร้านหนังสือแถวบ้าน 

อากิโตะไม่ชอบความวุ่นวาย หากเขาเจอเขาจะหาวิธีจัดการมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขามีทักษะการเล่นละครทำให้มีการสื่อสารที่ดีมาก(อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาเป็นดาวรุ่งในฐานะที่ปรึกษาทางการเงิน) แต่ตัวจริงของเขาไม่ใช่อย่างนั้น อากิโตะไม่ค่อยอยากพูดคุยโดยเฉพาะกับเรื่องการซุบซิบนินทา อากิโตะไม่ชอบการสั่งคนอื่น อากิโตะยอมรับคำต่อว่าได้(เพราะคำต่อว่าจะช่วยให้เขาปรับปรุงให้ดีขึ้นได้) แต่ยอมรับคำดูหมิ่นเหยียดหยามไม่ได้(เช่นการเหยียดสีผิว เพศ รูปร่างหน้าตาและอายุ เพราะตอนเด็กเขาเคยถูกคุณปู่เหยียดหยามเขาว่าเป็นเด็กห้ามออกความคิดเห็น) 

อากิโตะมีคติประจำใจอยู่ว่า ‘อะไรก็ได้ขอแค่สงบ’

อากิโตะไม่เคยรู้สึกสนุกเลยสักครั้งเดียวในชีวิต เขาเกลียดที่จะต้องเสแสร้งว่าตัวเองเป็นคนที่เพอร์เฟ็ก เขาเกลียดเวลาที่ได้รับคำชมเรื่องการเรียนเพราะมันไม่ใช่ความภาคภูมิใจของเขา 

ตั้งแต่เกิดมาอากิโตะไม่รู้ว่าตัวเองชอบทำอะไร เขารู้แค่เขาเกลียดสิ่งที่เขาทำอยู่ เขาไม่มีโอกาสได้ทำอย่างอื่นนอกจากเรียน เรียนแล้วก็เรียน สุดท้ายเขาก็จบออกมาโดยที่ไม่มีความชอบต่อสิ่งใดเป็นพิเศษแต่มีความเกลียดชังต่อการเรียนในตำราอย่างมาก 

จริงๆแล้วสาเหตุที่เขาถูกครอบครัวสั่งให้เรียนอย่างเดียวเกิดมาจากตอนเด็กๆที่เขาชอบอ่านหนังสือ ไม่ว่าจะาอยุเท่าไหร่อากิโตะก็รักการเรียนรู้เสมอ เพียงแต่เพราะเขาถูกที่บ้านสั่งให้เรียนแต่วิชาที่เขาไม่ได้อยากเรียนเป็นพิเศษ(เช่น คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สองวิชานี้เขาถูกส่งไปเรียนทุกวัน แน่นอนว่าเขาเรียนได้ดีแต่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย) ในขณะที่การเรียนที่เขาอยากเรียนคือแนวปรัชญา ภาษา สังคมและความรู้เบ็ดเตล็ดในชีวิตประจำวัน แต่ที่บ้านมีแต่คนในแวดวงวิทยาศาสตร์ทำให้เขาไม่ได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน  

สิ่งที่อากิโตะชอบ:

• อ่านหนังสือ(ที่ไม่ใช่คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ขั้นสูง)
• ลองทำสิ่งที่ตัวเองไม่เคยลอง(ชดเชยช่วงเวลาวัยรุ่นที่เสียไปกับการเรียน)
• แอปเปิ้ล(และอาหารต่างๆที่ประกอบด้วยแอปเปิ้ล)
• งานอดิเรก : อ่านหนังสือ ทำอะไรใหม่ๆ

สิ่งที่อากิโตะเกลียด:

• คำสั่ง
• คำเหยียด
• ความวุ่นวาย
• ลูกแอปเปิ้ลที่ถูกปล่อยจนเน่า

ชินามะ มิอุมิอุ (คนเรียบร้อย)

ชินาวะ มิอุมิอุ อายุยี่สิบต้นๆ เป็นครูประจำชั้นและครูที่ปรึกษาชุมนุมของน้องสาวของอากิโตะ สมัยเรียนเป็นนักเรียนดีเด่นเหมือนอากิโตะต่างกันแค่มันมาจากความตั้งใจของเธอเอง มิอุไม่ได้มีหัวดีเหมือนอากิโตะแต่เธอมีความขยันมากกว่าใครๆ ที่เธอเป็นอย่างนั้นก็เพราะว่า พ่อแม่ของเธอทำงานยุ่งอยู่ตลอด นานๆทีจะได้อยู่กับลูก แล้วการที่เธอเรียนได้ดีมันก็ทำให้พ่อแม่ของเธอดีใจและมักจะหาเวลาไปยินดีกับเธอเป็นครั้งคราว 

มิอุชอบช่วงเวลาที่ได้อยู่พร้อมหน้ากับครอบครัวมาก เพราะเธอเป็นลูกคนเดียวเมื่อพ่อแม่ไม่อยู่ที่บ้านก็เกิดเหงาขึ้นมา เธอพยายามสนิทกับทุกคนเพียงเพราะเธอเหงา แต่กลับกลายเป็นว่าเธอดันไปเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นสมัยอยู่ม.ต้น 

ตอนนั้นมีการรังแกเกิดขึ้นในห้องเรียน เหตุเกิดมาจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความยุติธรรมสูงได้พูดต่อว่าเด็กอีกคน(ซึ่งเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาดี มีคนชอบเยอะ) ที่ผลักเด็กเงียบคนหนึ่งตกบันได ด้วยความที่แฟนคลับของเด็กผู้ชายคนนั้นมีอยู่เต็มห้องและมีแต่พวกนักเรียนที่แรงๆ(ผู้หญิงด่าเก่ง ผู้ชายแรงเยอะ) ทำให้คนอื่นๆที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเด็กผู้ชายคนนั้นไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ 

แต่เพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นต่อว่าเด็กชายทำให้คนอื่นๆในห้องไม่มีใครสนใจเธอและพากันรังแก มิอุซึ่งอยู่ในเหตุการณ์เช่นนั้นก็รู้สึกไม่ดี เธออยากเป็นเพื่อนกับทุกคนในห้องเพราะอยากอุดรูของความเหงา แต่เธอก็ไม่พอใจเด็กผู้ชายคนนั้นและเห็นด้วยกับเด็กผู้หญิงเหมือนกัน 

สุดท้าย เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ได้ฆ่าตัวตายไปทั้งที่มิอุยังไม่ได้ทำอะไร นั่นเป็นปมของเธอมาจนถึงทุกวันนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของอากิโตะ เพราะน้องสาวของอากิโตะให้ความรู้สึกเหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้น มีความยุติธรรมสูง ใครผิดอะไรก็พูดไปตามตรง ต่างกันตรงที่น้องสาวของอากิโตะไม่คิดจะแบนคนที่รังแกแล้วช่วยคนที่ถูกกระทำ เธออยากช่วยทั้งคู่เลย นี่จึงเป็นเหตุผลที่มิอุชอบน้องสาวของอากิโตะมากๆ

ทว่าสิ่งหนึ่งที่มิอุยังทำมีไม่พอคือความกล้า มิอุมีความคิดเหมือนกับน้องสาวของอากิโตะ เธออยากช่วยทุกคนแต่เธอมีความกล้าไม่พอ แม้แต่ตอนที่เป็นครูเองเธอยังรู้ไม่กล้าที่จะจัดการกับปัญหาของนักเรียน 

มิอุเป็นคนพูดจาดีโดยธรรมชาติและจะเขินกับมุขใต้สะดือ เธอมองโลกในแง่ดีเสมอ ร้องไห้ง่าย หัวเราะง่าย ขี้เซา(อากิโตะเอ็นดูสัสๆ) 

สิ่งที่มิอุชอบ

• การช่วยเหลือคนอื่น(เพราะเธออยากแก้ไขในสิ่งที่เคยทำพลาดในอดีต)
• การอยู่กับเพื่อนๆและคนอื่นๆ(เพราะเธอมีปมเรื่องความเหงา)
• ขนมคารามูโจ้แบบหยัก,ไอติมรสคุ้กกี้แอนด์ครีม
• งานอดิเรก : ดูหนัง ดูอนิเมะ ดูซีรี่ส์

สิ่งที่มิอุไม่ชอบ

• การรังแกผู้อื่น (เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต)
• ความเหงา (เพราะพ่อแม่เธอไม่ค่อยว่างอยู่กับเธอตอนเด็กๆ)
• ผีและอะไรก็ตามที่น่ากลัว(เธอขี้กลัวน่ะ น่าร้ากกกก)

เอมะ นาโซระ(名空) (เจ้านาย)

น้องสาวของอากิโตะ เธออยู่ชั้นม.5 ซึ่งมีครูประจำชั้นเป็นมิอุ แม้ว่าทั้งสองคนจะโตมาในบ้านเอมะ แต่นาโซระไม่ได้ถูกบังคับให้เรียนนู่นนี่เหมือนอากิโตะ ในทางกลับกันแทบไม่มีใครคาดหวังอะไรจากเธอเลย ทำให้เธอมีอิสระและเป็นตัวของตัวเองมากกว่าอากิโตะ 

แต่ลึกๆแล้วเธอก็อยากให้คนอื่นๆหันมาสนใจเธอบ้าง ทำให้เธอจะรู้สึกดีทุกครั้งที่มีคนสนใจ

(นาโซระกับมิอุมิอุต่างกันตรงที่นาโซระชอบเป็นดาวเด่นแต่มิอุขอแค่ได้อยู่กับคนอื่นๆก็พอแล้ว)

นาโซระมีนิสัยแบบผู้นำมาแต่เด็ก ทำให้เธอได้เป็นหัวหน้าห้องมาโดยตลอด สมัยก่อนเธอเคยเป็นคนที่ชอบบงการผู้อื่นจนทำให้มีสมัยป.6เพื่อนทั้งห้องเคยรุมเกลียดเธออย่างลับๆ นาโซระยังไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งขึ้นม.2 เธอก็โดนเพื่อนทั้งห้องรุมเกลียดอีกครั้ง จนกระทั่งเธอได้เจอกับสึชิกิแล้วกลายเป็นคนที่ดีกว่าเดิมจนได้ 

ตั้งแต่ขึ้นม.3มานาโซระก็กลายเป็นศูนย์รวมจิตใจของทุกห้องที่เธอไปอยู่จากการที่เธอเลิกใช้การบงการแล้วเปลี่ยนเป็นการขอร้องเมื่อต้องการอะไรบางอย่างแทน เลิกเชื่อแต่ตัวเองแล้วหันมาฟังความคิดเห็นของคนอื่น อีกทั้งยังสามารถไกล่เกลี่ยความขัดแย้งในห้องได้ ทั้งหมดนี่จะไม่เกิดขึ้นเลยหากเธอไม่ได้พบกับสึชิกิและไม่ได้อ่านหนังสือจิตวิทยาของอากิโตะ

สิ่งที่นาโซระชอบ

• ชอบการเป็นผู้นำ
• ชอบเป็นที่สนใจ (เพราะขาดความอบอุ่นสมัยเด็ก)
• งานอดิเรก : เล่นดนตรี, ร้องเพลง

สิ่งที่นาโซระไม่ชอบ

• เวลาที่ไม่มีใครฟัง (เพราะเมื่อก่อนเคยถูกเกลียด)
• เวลาที่ไม่มีใครสนใจ (เพราะตอนเด็กๆเธอไม่ค่อยได้รับความสนใจจากพ่อแม่)
• เวลาที่มีคนเด่นกว่าตนเอง

โทมัทสึ สึชิตะ(富松　土太) (คนอ่อนโยน)

คู่จิ้น เพื่อนร่วมห้อง ลูกน้องและคนใช้ของนาโซระ สึชิกิเป็นเพื่อนกับนาโซระมาตั้งแต่ม.ต้น สมัยนั้นเขาถูกรังแกเป็นประจำและได้นาโซระมาช่วยเอาไว้ ทำให้นับตั้งแต่นั้นมาสึชิกิต้องคอยตามติดนาโซระ แม้ว่าจะเลิกโดนรังแกแล้วแต่สึชิกิก็อยู่กับนาโซระต่อ 

สึชิกิชอบในการเป็นผู้ตาม สึชิกิมีพี่สาวอยู่หนึ่งคน ตอนเด็กๆเขามักจะตามติดยายและพี่สาวอยู่เรื่อยแต่พอโตมาพี่สาวเขาก็เข้าไปทำงานในเมือง ส่วนยายก็เสียไปทำให้สึชิกิต้องการใครสักคนมาเป็นผู้นำเขา ส่วนนาโซระก็มีนิสัยผู้นำมาแต่ตั้งยังเด็กเมื่อทั้งคู่ได้เจอกันก็เท่ากับว่าผู้นำและผู้ตามที่เหมาะสมได้มาเจอกัน    

ที่บ้านของสึชิกิไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร พ่อทำงานเป็นข้าราชการท้องถิ่นส่วนแม่ก็เป็นแม่บ้าน 

สิ่งที่สึชิกิชอบ:

• การได้เป็นผู้ตาม(เขาจะทำตามที่ได้รับมอบหมายทุกอย่างและยังทำอย่างตั้งใจอีกด้วย)
• การที่ได้มาโรงเรียนแบบไม่ต้องหวาดกลัว(เพราะเคยถูกรังแกมาแต่เด็กทำให้ในใจกลัวโรงเรียน)
• การได้อยู่กับนาโซระ (เพราะเธอเป็นเหมือนผู้นำของสึชิกิ, สึชิกิชอบนาโซระ)
• ชอบถักนิตติ้ง(เพราะยายที่เสียไปก็ชอบถักเหมือนกัน)

สิ่งที่สึชิกิไม่ชอบ

• การรังแก(เพราะเคยโดนตอนเด็กๆ)
• การที่ต้องเสียผู้นำไป (เพราะยายก็เสียไป พี่สาวก็ยังเข้าไปทำงานในเมือง)
• การที่ต้องไปโรงเรียนโดยไม่มีนาโซระ (เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัย+เหงา)
• แมลง(แมลงเคยเข้าไปอยู่ในนิ้ตติ้งตอนเด็กๆ)